Jak diagnozuje się padaczkę?

Padaczka to przewlekłe schorzenie neurologiczne, charakteryzujące się nawracającymi napadami wynikającymi z nieprawidłowej aktywności elektrycznej mózgu. Aby skutecznie zdiagnozować padaczkę, konieczne jest przeprowadzenie szeregu badań i analiz, które pozwalają na precyzyjne określenie rodzaju i przyczyny napadów.​

Wywiad medyczny i obserwacja objawów

Diagnoza padaczki rozpoczyna się od szczegółowego wywiadu medycznego. Lekarz pyta pacjenta lub świadków napadu o okoliczności zdarzenia – czas trwania, rodzaj ruchów (np. drgawki, sztywność), utratę przytomności, a także o objawy poprzedzające, np. aura, uczucie déjà vu, dziwne zapachy. Ważne jest ustalenie, czy napady mają charakter powtarzalny i czy występują czynniki wyzwalające, np. stres, brak snu czy migające światło. Wywiad obejmuje też historię medyczną, w tym urazy głowy, infekcje układu nerwowego, choroby genetyczne czy występowanie padaczki w rodzinie, co może sugerować podłoże choroby. Prowadzona w naszym gabinecie w Poznaniu diagnostyka padaczki i jej leczenie umożliwia pacjentom uzyskanie precyzyjnego rozpoznania i odpowiednio dobranej terapii, co zwiększa skuteczność kontrolowania choroby.

Badania elektroencefalograficzne (EEG)

Kolejnym krokiem w diagnostyce jest wykonanie elektroencefalografii (EEG), czyli badania rejestrującego aktywność elektryczną mózgu za pomocą elektrod umieszczonych na skórze głowy. EEG pozwala wykryć nieprawidłowe wyładowania, m.in. fale ostre czy zespoły iglica-fala, charakterystyczne dla padaczki. Badanie standardowe trwa zwykle 20-30 minut, ale w niektórych przypadkach stosuje się EEG prolongowane (kilka godzin) lub całodobowe (np. z rejestracją snu), aby uchwycić napad w trakcie monitorowania. Wynik EEG jest interpretowany w kontekście objawów klinicznych – brak zmian nie wyklucza padaczki, a obecność nieprawidłowości nie zawsze ją potwierdza.

Obrazowanie mózgu i diagnostyka różnicowa

W celu zidentyfikowania przyczyn padaczki często wykonuje się badania obrazowe, takie jak rezonans magnetyczny (MRI) lub tomografia komputerowa (CT). MRI jest preferowaną metodą, ponieważ dokładniej pokazuje struktury mózgu, umożliwiając wykrycie zmian, takich jak guzy, malformacje naczyniowe, blizny po urazach czy zaniki korowe, które mogą wywoływać napady. Diagnostyka różnicowa odgrywa tu istotną rolę – lekarz musi odróżnić padaczkę od innych schorzeń, takich jak hipoglikemia, zaburzenia rytmu serca czy napady psychogenne, które mogą imitować objawy epilepsji. W niektórych przypadkach zlecane są dodatkowe badania, np. analiza krwi (elektrolity, glukoza) czy punkcja lędźwiowa, jeśli istnieje podejrzenie infekcji ośrodkowego układu nerwowego. Proces ten wymaga ścisłej współpracy między pacjentem a specjalistą, aby zebrane dane pozwoliły na postawienie trafnej diagnozy i zaplanowanie dalszego postępowania.